Zawarta w tytule dwuznaczność jest celowa. Pewne zjawiska teatru offowego, znaczące dla historii teatru polskiego i europejskiego, mają swoje miejsce w nauczaniu akademickim, choć liczba godzin poświęcanych temu zagadnieniu w programach nauczania jest znikoma.
Teatr offowy to kategoria historyczna. I tu można by uciąć temat, ale nikt z nas nie potrafił.
Ankieta na temat krytyki teatru offowego. Odpowiadają: Jacek Sieradzki, Adam Karol Drozdowski, Alicja Müller, Jacek Kopciński, Michał Centkowski, Tadeusz Kornaś, Jacek Wakar i Aneta Kyzioł.
Panel dyskusyjny z udziałem Piotra Dobrowolskiego, Katarzyny Knychalskiej, Adama Ziajskiego.
Celem mojej podróży był Kamieniec Ząbkowicki i festiwal „Mezalians”, organizowany przez uczestników Akademii Teatru Alternatywnego.
Kim jest widz w teatrze offowym? Jak go zdobywać? Co mu zaproponować? Po radę i opinię udaliśmy się do sześciu offowych grup z całego kraju.
Co zrobić, by off odzyskał magnetyczną moc przyciągania widzów i krytyków? Odpowiadają: Helena Ganjalyan, Izabela Szymańska, Szymon Turkiewicz i Adam Ziajski.
W Polsce istnieje powszechnie znany, dotowany przez państwo teatr instytucjonalny i migotliwa przestrzeń innych tworów, efemerycznych i nieobecnych w mediach.
Czym jest off? Odpowiadają: Tomasz Rodowicz, Dariusz Skibiński, Grzegorz Laszuk i Justyna Sobczyk.
Na większości urządzeń elektronicznych znajdziecie gdzieś z boku taki guziczek-pstryczek z napisami „on” i „off”. Przez ostatnią dekadę ów guziczek natrętnie kojarzył mi się właśnie z polskim offem.
